یزد شهری با "برترین" جاذبه های گردشگری در ایران و جهان

شهر یزد نخستین شهر خشتی و دومین شهر تاریخی جهان بعد از شهر ونیز ایتالیاست. همین دو ویژگی ایرانیان را بس برای آنکه بدانند کشوری دارند به وسعت تاریخ جهان و شهر کویری که می توانند خشت خشت، ریگ به ریگ و لحظه به لحظه تاریخ آن را به رخ جهانیان بکشانند.

به گزارش خبرنگار مهر، دومین شهر تاریخی جهان "برترین" جاذبه های گردشگری، تاریخی و میراث فرهنگی زیادی دارد که هر کدام از آنها می تواند به تنهایی جاذبه ای منحصر به فرد برای بازدید گردشگران و دوستداران میراث فرهنگی و تاریخ ایران و جهان باشد.

این شهر به شهر بادگیرها معروف است. به دارالعباده، شهر دوچرخه‌ها، شهر شیرینی، شهر قنات و قنوت و قناعت و شهر آتش و آفتاب.

تاریخی ترین شهر

برخی تاریخ نویسان معتقدند که قدمت یزد به پیش از اسلام می رسد. برخی هم می گویند که شاید شهر تاریخی یزد را باید در نقطه دیگری غیر از مکان کنونی آن جستجو کرد. اما با این حال قدمت بسیاری از آثار تاریخی کشف شده در شهر یزد به قرن پنجم هجری باز می گردد در عین حال کشف بناهای دیگری متعلق به قرنهای دوم و سوم هجری، تردیدها را در تخمین قدمت شهر یزد بیشتر می کند. در هر صورت تاریخ سکونت انسان در این خطه از هزاره سوم پیش از میلاد فراتر رفته است، به طوری که در عهد پیشدادیان طایفه های در حال کوچ از بلخ به پارس، این سرزمین را یزدان نامیدند و از آن زمان به بعد یزد محل عبادت شد.

 امن ترین شهر ایران در طول تاریخ

یزد را از آن جهت امن ترین شهر می دانند که جنگ و بلایای طبیعی تا کنون نتوانسته به آن صدمه ای وارد کند. به همین دلیل است که تاریخ نویسان از آن به عنوان امن ترین شهر ایران یاد کرده اند. مارکوپولو جهانگرد ایتالیایی نیز درباره یزد می گوید که تجار جاده ابریشم این شهر را به لحاظ امنیت مالی و جانی آن دوست دارند.

گسترده ترین بافت تاریخی ایران

بافت تاریخی شهر یزد با مساحتی در حدود 800 هکتار را می توان گسترده ترین و اصولی ترین بافت تاریخ ایران دانست که تجربه های متفاوتی در زمینه مداخله متولیان امر در شبکه معابر را در خود جای داده است.

بافت تاریخی یزد به عنوان دومین بافت خشتی دنیا و دست نخورده ترین بافت تاریخی کشور به شماره 15000 در فهرست ملی ثبت شده است.

 نارین قلعه؛ قدیمی‌ترین بنای خشتی جهان

قدیمی ترین بنای ساخته شده از خشت در دنیا نارین قلعه یا کهندژ نام دارد که در شهر باستانی میبد بر فراز تپه ای بلند بنا شده و بر تمامی ‌شهر میبد و پیرامون آن دید دارد. تا کنون کشوری ادعا نکرده است که بنایی قدیمی تر از کهندژ دارد.

کهندژ نام دژهای کهنی است که در آغاز پیدایش شهرها بنا شده اند. این دژها در دوره پیش از اسلام و بیشتر در دوران ماد، هخامنشی و اشکانی ساخته شده و بناهایی تک و پر تراکم بودند که بر فراز تپه‌های طبیعی یا مصنوعی می‌ساختند.

 طولانی ترین قنات ایران

طولانی ترین قنات ایران به نام"قنات زارچ" با طول صد کیلومتر در  استان  یزد قرار دارد. این قنات یکی از کهن ترین قنات های ایران به شمار می آید که سابقه ای بیش از سه هزار سال دارد. طول کوره قنات زارچ بیش از 71 کیلومتر بوده و تعداد چاه های آن دو هزار و 115 حلقه شمارش شده است. 

مسن ترین درخت جهان

سرو چهار هزار ساله ابرکوه را می توان مسن ترین موجود زنده جهان نامید. هر چند که گفته می شود در کشور سوئد نیز درحتی وجود دارد که از سرو ابرکوه قدیمی تر است اما اکنون از درخت پیر سوئد تنها ریشه های آن باقی مانده  در حالی که سرو کهنسال شهرستان ابرکوه با 25 متر ارتفاع 18 متر محیط و 11/5 متر اندازه دور تنه در قلب ایران زنده و سبز است و آرام آرام زندگی می کند.

بلندترین بادگیر جهان

بلندترین و منحصر به فرد ترین بادگیرهای جهان را تنها می توان در استان یزد پیدا کرد. بادگیر باغ دولت آباد یزد در شمار زیباترین بادگیرهای دوره زندیه و قاجاریه با قدمتی 270 ساله به عنوان بلندترین بادگیر جهان به حساب می آید. این بادگیر که نمونه ای از معماری دوره زندیه را داراست در سال 1160 هـ.ق توسط محمدتقی خان یزدی مشهور به خان بزرگ سرسلسله خوانین یزد ساخته شد.

این بادگیر ارتفاعی به طول 33 متر و 80 سانتی متر دارد و از خصوصیات بارزش هشت ضلعی بودن آن است که باعث می شود باد در هر جهت به راحتی و به سرعت به قسمت زیرین آن هدایت شود و پس از برخورد به سطح آب حوضچه زیر بادگیر، هوای خنکی در داخل آن ایجاد کند.

در کنار این بادگیر باغی شامل سه عمارت هشتی و سردر و تالار آینه نیز موجود است که بهشت آیین خوانده می شود و دارای نقوش اسلیمی است.

این باغ مدتها محل اقامت کریم خان زند در یزد بود و از نظر طراحی در شمار زیباترین باغهای دوره زندیه و قاجاریه محسوب می شود.

قدیمی ترین میدان ساعت شهری در ایران

قدیمی ترین ساعت شهری ایران در میدان وقت الساعت یزد نصب شده است. این ساعت آفتابی به استناد کتاب جامع مفیدی نخستین ساعت شهری است که فردی به نام ابوبکر ساعت ساز یزدی آن را در سال ۷۲۵هجری قمری در مدرسه رکنیه در جوارمسجد جامع یزد نصب کرد. این مکان بعدها به نام میدان وقت الساعت شهرت یافت.

قدیمی ترین نخل چوبی ایران

نخل چوبی میدان امیرچخماق به عنوان قدیمی ترین نخل چوبی ایران با 450 سال عمر متعلق به عصر صفوی و به نخل حیدری ها معروف است. بلندی این نخل 8.5 متر و اضلاع آن نیز 8.5 در 8.5 متر است.

این نخل مجموعه مشبکی از چوبهای تراشیده شده با گره چینی ها و تیرهای بزرگ است که تقریبا به شکل درخت سرو (نماد آزادگی) ساخته شده است. اما بزرگترین نخل ایران نیز با همین ویژگی ها در شهرستان زارچ قرار دارد.

یزدی ها رسم دارند که در ایام سوگواری امام حسین(ع) مراسم نخل گردانی اجرا کنند. این نخل توسط 150 نفر در میان مردم گردانده می شود تا مراسم ویژه آن نمادی باشد برای آزادگی و مظلومیت امام سوم شیعیان.

قدیمی ترین مسجد ایران

ساخت مسجد جامع فهرج واقع در 30 کیلومتری شهر یزد، به نیمه اول قرن اول هجری برمی گردد. این مسجد، تنها مسجد جهان اسلام است که ساختمان آن از ابتدا تا کنون هیچ تغییری نکرده است. اگرچه در میان باستان شناسان اختلاف نظر وجود دارد اما ظاهرا مسجد جامع فهرج قدیمی ترین مسجد ایران است. مسجد جامع فهرج کماکان زنده و پویا بوده و در آن نماز جماعت برپا می کنند.

بلندترین مناره های جهان

مسجد جامع کبیر یزد یکی از شاهکارهای معماری و تاریخی جهان به شمار می رود و به جرات می توان گفت دارای بلندترین مناره های جهان است.  بنای این مسجد با عظمت قرنهاست که از فراسوی تاریخ تمدن این سرزمین می درخشد به نحوی که در کتب تاریخی یزد آمده است: "مسجد را بر جای آتشگاه ساسانی ساخته اند و سنگ بنای آن توسط علاء الدوله گرشاسب نهاده شده است". مسجد جامع قدیم در قرن ششم هجری قمری و به دستور گرشاسب از نوادگان "علاء الدوله کالنجار" ساخته شد و بنای اصلی مسجد کنونی از آثار "سید رکن الدین محمد قاضی" است.

دو مناره مسجد که ارتقاع تقریبی آن از کف تا نوک به بیش از 52 متر می رسد، دارای قطری در حدود هشت متر است که در دوره صفوی به بنا افزوده شده اما در سال 1313 هجری شمسی فرو ریخت و دوباره تجدید بنا شد.

بلندای این مناره ها و اینکه کاشی کاری منحصر به فردی حتی در اوج مناره ها انجام شده، تعجب همگان را بر می انگیزد زیرا این مناره ها هرچه به سمت بالا رفته باریکتر شده و تنها یکی از آنها دارای پلکان است از اینرو ظرافت کاشی کاری در این ارتفاع به واقع قابل تحسین است.

 

بیشترین تعداد دخمه ها در یزد

دخمه محلی است که زرتشتیان، مردگان را بر طبق آداب دینی در آن می نهادند اما از وقتی که به دفن کردن در گورستان پرداخته اند، استفاده از دخمه متروک شده است. بیشترین این دخمه ها در یزد قرار دارد چون در این شهر زرتشتیان زیادی زندگی می کردند. دخمه قدیمی یزد حدود سی سال است که دیگر مورد استفاده نیست، دخمه مانکجی لیمجی هاتریا، دخمه چم تفت، دخمه شریف آباد اردکان،دخمه ترک آباد اردکان تنها نام تعدادی از دخمه های زیاد موجود در یزد است. سرپرستی این دخمه ها را انجمن زرتشتیان بر عهده دارد.

تنها آب انبار شش بادگیری جهان

انبار شش بادگیر یزد به دلیل دارا بودن شش بادگیر به این نام معروف شده و تنها آب انبار شش بادگیر جهان است. سه بادگیر آن از ابتدا ساخته شده بود و سه بادگیر دیگر بعدها به آن اضافه شده است، با کمی دقت در شکل بادگیرها تفاوت سه بادگیر قدیمی با دیگر بادگیرهای آن را می توان مشاهده کرد. شش بادگیر آب انبار با توجه به شرایط اقلیمی و جهت باد در این منطقه به شکل  هشت وجهی هستند.

شهر یزد همچنین دارای تنها آب انبار هفت بادگیری جهان با دو مخزن است که در روستای عصر آباد قرار دارد.

 
تنها کاروانسرای دایره ای در ایران

غیراز همه جاذبه های منحصر به فردی که در شهر یزد وجود دارد، می توان تنها ترین کاروانسرای دایره شکل ایران را هم در شهرستان مهریز در مسیر یزد به کرمان مشاهده کرد. کاروانسرای زین الدین یکی از 99 کاروانسرایی است که شاه عباس در ایران ساخته با این تفاوت که معماری آن دایره ای است .اکنون از این کاروانسرا به عنوان یک اقامتگاه سنتی و جاذبه گردشگری یاد می شود.

می گویند که اقامت در این کاروانسرای 400 ساله و دیدن آسمان پر ستاره اش امری است که با آن تجربه سفر به یزد ، تاریخی ترین شهر جهان کامل می شود!

از یک نوشته و صحبت در مراسم برگزار شده تا جامه عمل پوشیده شدن نسبی

 خبری نه زیاد قدیمی 25 شهریوماه 1389: در مراسم برگزار شده نودمین زادروز استاد دکتر محمد کریم پیرنیا پدر معماری نوین ایران علیرضا صادقی مدیر عامل انجمن دوستداران و حافظان خشت خام خواستار اهتمام به شناخت موثر و معرفی بیشتر از استاد پیرنیا در قالب نشر افکار و برگزاری رقابت علمی دانشجویان معماری با عنوان جایره ملی پیرنیا شد.

 لینک مطلب:

 علیرضا صادقی:اهتمام نسبت به معرفی و نشر آثار دكتر محمد كریم پیرنیا به عنوان میراث معنوی، ضرورت جدی فرهنگی و علمی می باشد.

http://www.yazdfarda.com/news/25476.html

 اهتمام نسبت به معرفي و نشر آثار دكتر محمد كريم پيرنيا

http://kheshtekham.blogfa.com

  بعضی وقتها  صحبتها می تواند کاربردی - جهت دهنده و حرکت بخش اقدامهای موثر و اثر بخش باشد.

 انجمن دوستداران و حافظان خشت خام لازم می داند از توجه مؤسسه آموزش عالی امام جواد(ع) و کمیسیون ملی یونسکو در ایران تشکر نماید.

 و اما اطلاع حاصل شد:

 سومین مسابقه ملی معماری برگزار شد

 

سومین مسابقه ملی معماری برگزار شد+گزارش تصویری

سومین دوره از مسابقات ملی معماری یادواره استاد پیرنیا، توسط مؤسسه آموزش عالی امام جواد(ع) با همکاری سازمان یونسکو و با موضوع طراحی و ساخت باغ فرش سنگی در باغ دولت آباد یزد برگزار شد.43 دانشگاه از سراسر کشور در قالب 60 گروه 3 الی 5 نفره از دانشجویان معماری، در مسابقات حضور فعال داشتند.دانشجویان با استفاده از مصالحی چون آجر، ملات، آجر لعابدار فیروزه ای و قلوه سنگ و... طرحهای پیشنهادی خود را از ساعت 9 صبح الی 21:30 در قطغه زمینهای مربع شکل به ابعاد 5/2 *5/2 متر که قبلاً به این منظور آماده شده بود بود به اجرا در آوردند تا مورد قضاوت هیأت داوران قرار گیرد.شرکت کنندگان، آشنایی با روند اجرای طرحها، استفاده بجا از مصالح، و ارائه طرحهای کاربردی را از جمله مزایای شرکت در این مسابقه عنوان کردند.گفتنی است مراسم اختتامیه این مسابقات با معرفی گروههای برتر و با حضور "معاونت محترم وزارت علوم، تحقیقات، فناوری" و "دبیر کل کمیسیون ملی یونسکو " پنج شنبه 11 آذرماه در باغ دولت آباد برگزار خواهد شد.در خبر بعدی گزارش تصویری این برنامه را مشاهده خواهید کرد.

 
گزارش تصویری :

گزارش تصویری از سومین مسابقه ملی معماری

 

نمایی از فضای مسابقه قبل از افتتاحیه

 

مراسم افتتاحیه

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

دیدار از منشور کوروش بزرگ در موزه‌ی ملی ایران، از ١٠ آبان‌ماه، رایگان شد.

معاونت گردشگری سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، در ٧٠ روز برجای‌مانده از بازدید منشور کوروش، فرصت بازدید رایگان از این اثر تاریخی را برای همه‌ی مردم فراهم کرد.

دوستداران می‌توانند در قالب تور رایگان بدون پرداخت هزینه‌ی رفت‌و‌آمد و بلیت ورودی‌، بازدید از منشور کوروش و دیگر آثار تاریخی بخش ایران باستان موزه‌ی ملی ایران را تجربه کنند. به همین منظور هر روز از ساعت ۹ بامداد تا ۱۸، اتوبوسی آذین شده با تصویر منشور کوروش از میدان انقلاب به سوی موزه‌ی ملی ایران در حرکت است و در راه نیز‌، در فاصله‌ی میدان انقلاب، میدان فردوسی تا خیابان سی تیر‌، .خدمت‌رسانی ‌به مردم است.

بیانیه تحلیلی دیده‌بان یادگارهای فرهنگی و طبیعی ایران

 بیانیه تحلیلی دیده‌بان یادگارهای فرهنگی و طبیعی ایران درباره‌ی «منشور کورش بزرگ» و «روز هفتم آبان»
هفتم آبان ماه، روز کوروش بزرگ، را گرامی می‌داریم

1. بیست‌وپنجم و بیست‌وششم شهریورماه، انجمن‌های دوستدار تاریخ و فرهنگ ایران در شهر باستانی یزد گرد هم آمدند. در بیانیه‌ی پایانی آن نشست، ضمن فراخوانی هم‌میهنان به برگزاری جشن سالگرد صدور فرمان حقوق بشر کورش در هفتم آبان، از همه‌ی ایرانیان خواسته شد تا با بهره‌گیری از فرصت پیش‌آمده به دیدار این یادمان ارزشمند جهانی بشتابند و کودکان و نوجوانان سرزمین‌مان را، هر چه بیشتر، با این میراث گران‌قدر آشنا سازند. در آن بیانیه از این روز به نام «روز کوروش» نام برده شد که مورد تأیید «دیده‌بان یادگارهای فرهنگی و طبیعی ایران» است.

به نظر می‌رسد در سطح غیردولتی و به طور خودجوش این سومین تلاش برای گرد آوردن انجمن‌هایی باشد که در راه پاسداری از هویت ملی و میراث فرهنگی می‌کوشند. بار نخست در سال‌های 83 و 84 روی داد که طی آن به کوشش انجمن‌های «کاوه‌ی آهنگر» [که شوربختانه از سوی «سازمان ملی جوانان» منحل شده است] و «توفا» جشن‌های ملی مهرگان و شب چله (یلدا) با دعوت از انجمن‌های فعال در حوزه‌ی یادشده از سراسر کشور در شهرهای همدان و شوشتر برگزار شد. بار دومِ تلاش‌هایی از این دست برمی‌گردد به کوشش‌هایی که در راه مخالفت با آبگیری سد سیوند در سال‌های 84 و 85 – با هماهنگ‌سازی «پایگاه اطلاع‌رسانی برای نجات یادمان‌های باستانی» (دشت پاسارگاد) و به یاری انجمن «افراز» - صورت گرفت و به حضور چند سازمان مردم‌نهاد در پاسارگاد و صدور بیانیه‌ای انجامید که در آخرین مرحله از انتشار تأیید 84 سمن و کانون دانشجویی را به همراه داشت. و اکنون در هنگامه‌ای که بسیاری از انجمن‌ها دست از تلاش برداشته‌اند و نهادهای دولتی و شهری کمترین یاریگری را با سمن‌ها دارند، به کوششِ انجمن‌های «دوستداران و حافظان خشت خامِ» یزد و «چهارسوقِ» اردکان نشست یادشده با حضور 25 انجمن برگزار شد که امید است این کوشش، روح تازه ای را به کالبد نهادهای پاسدار هویت و فرهنگ ایرانی بدمد.

«دیده‌بان یادگارهای فرهنگی و طبیعی ایران» از همه‌ی انجمن‌های كوشا در سراسر كشور که دغدغه‌هایی مشابه دارند دعوت می‌کند تا با پیوستن به این مجموعه در نشست‌های آتی شرایطی را فراهم آورند که بر هم‌افزایی در وحدت ملی و هم‌سویی‌مان در پاسداری از یادگارهای فرهنگی بیفزاید.
2. امانت گرفتن منشور کورش بزرگ از موزه‌ی بریتانیا و نمایش آن در موزه‌ی ایران باستان در آغاز سال تحصیلی جدید را به فال نیک گرفته و مراتب سپاسگزاری خود را از کسانی که برای به انجام رساندن این حرکت کوشیدند اعلام می‌کنیم. اما این حرکت ملی و سخنانی که در پی آن از سوی رییس‌جمهور و رییس دفتر ایشان درباره‌ی بزرگی کورش عنوان شد از سوی شماری از شخصیت‌ها مورد نقد قرار گرفت. از آن‌جایی که بخشی از این نقدها به ذاتِ تاریخی موضوع، و نه شیوه‌ی فعالیت‌های دولت که در مسایلی مورد انتقاد ما نیز هست، برمی‌گردد «دیده بان یادگارهای فرهنگی» وظیفه‌ی خود می‌داند جهت روشن شدن افکار عمومی نکاتی را یادآوری نماید.
به نظر می‌رسد گفتمان کسانی که به نقد سخنان رییس‌جمهور پرداختند بر پیش‌شرط‌هایی کاملاً نادرست استوار است. پیش‌فرض‌هایی مانند: آشنا شدن با تاریخ و فرهنگ ایران یا سخن گفتن از آن به معنای باستان‌گرایی است؛ به معنای تجلیل از نظام سلطنتی است؛ به معنای نفی فرهنگ شیعی است؛ با برنامه‌ریزی یهود (!) صورت می‌گیرد؛... در حالی که اگر نگاهی منطقی به این گزاره‌ها داشته باشیم نادرستی آنها را بدیهی می‌بینیم. تنها اشاره می‌کنیم که سال‌هاست گفتمانی - که وام‌دار جریان‌های استعمارساخته‌ی دو سده‌ی اخیر برای تجزیه‌ی ایران است - در راستای تکه‌پاره کردن هویت و تاریخ کشورمان می‌کوشد با رو در رو قرار دادن تاریخ‌های باستانی و اسلامی ایران در واقع دو نیروی ایرانیت و اسلامیت را به جنگ کشاند. شوربختانه برخی از کسانی که دغدغه‌ی دین مردم را دارند نادانسته و بدون آگاهی - هر چند با نیتی پاک - در دام این جریانِ هم ایران‌ستیز و هم اسلام‌ستیز افتاده‌اند، در حالی که در زمانه‌ای که قدرت‌های جهانی هم‌چنان چشم طمع به منابع کشورهای دیگر دارند - و در این میان خلیج فارس و دریای مازندران از کانون‌های مهم این رقابت به شمار می‌روند - تکیه بر ملت‌گرایی، در کنار تجهیز ایرانیان به باورهای محکم دینی، ضرورتی ملی به شمار می‌رود. هم‌چنین با توسل به نام حضرت رسول اکرم (ص) و امام علی (ع) عدم نیاز به یادآوری نام بزرگان تاریخ‌مان را توجیه کردن، به نظر نمی‌رسد دستاویزی اخلاقی و منطقی باشد چرا که هر کدام از این بزرگانِ دینی و تاریخی ساحتِ ویژه‌ی خود را دارند؛ همان‌گونه که شخصیت‌های معترض به یاد کردن از کورش، خود برای بزرگداشت نیاکان‌شان مراسم مختلف برگزار کرده و از بزرگی‌شان یاد می‌کنند.

3. آن‌گونه که ایران‌دوستان انتظار داشتند از سوی نهادهای حكومتی برای منشورِ انسان‌گراییِ کورش بزرگ تبلیغی صورت نگرفت؛ چه شهرداری تهران که حرکتی برای خبررسانی در سطح شهر انجام نداد و چه صدا و سیما که کوچک‌ترین سهمی در این حرکت ملی تاکنون نداشته است، اما سخن ما با رییس‌جمهور است. ایشان شاید در دو حوزه‌ی یادشده توان اعمال سیاست‌های شایسته را نداشته باشند ولی دست‌کم می‌توانند سیاست‌های عنوان‌شده‌شان را در بخش‌هایی که تحت اختیارشان است اعمال کنند. برای نمونه، از کارشناسانی خبره و ایران‌دوست و به ویژه نزدیک به همین اندیشه برای وزارت آموزش و پرورش و سازمان میراث فرهنگی و گردشگری و صنایع دستی بهره ببرند:
- آقای رییس‌جمهور می‌توانند در طرح بازنگری کتاب‌های درسی، بر خلاف نظرهایی که وزیر آموزش و پرورش ابراز کرده‌ است، دستور دهند سهم تاریخ ایران بیشتر شود و به ویژه با این دید کتاب‌های جدید تدوین شوند که همه‌ی تاریخ ایران، از گذشته‌های دور و ایلامی‌ها تا اکنون، یک‌پارچه و جزو تاریخ ایران است و همه به یک‌سان و تنها با بزرگ‌نمایی چهره‌های تاریخ‌ساز نوشته شوند؛
- آقای رییس‌جمهور دستور دهند سهم نیروهای کارشناس در سازمان میراث فرهنگی و گردشگری و صنایع دستی، به عكس روندِ كنونی، بیشتر شود و به ویژه جلوی حرکت‌هایی را که می‌رود سال‌ها تجربه و نهادسازی آن سازمان را با پراکنده و كم‌توان کردن مراکز تصمیم‌گیری‌اش بر باد دهد گرفته شود. به باور ما، این سازمان – در كشوری كهن و غنی هم‌چون ایران – از پتانسیل تبدیل به وزارت‌خانه برخوردار است؛

- در آخرین لحظاتی كه بیانیه را آماده می‌كردیم در كمال شگفتی به‌توسط روابط عمومی موزه‌ی ملی ایران آگاه شدیم كه آن موزه در روزهای ششم و هفتم آبان‌ماه به دلیل به‌روزرسانی سیستم امنیتی تعطیل است. این خبر در حالی منتشر می‌شود كه امید می‌رفت امسال بر خلاف سالیان گذشته كه مسؤولان محوطه‌ی تاریخی پاسارگاد در روز هفتم آبان مانع ورود هم‌میهنان به آن محوطه می‌شدند در پذیرش دوستداران تاریخ و فرهنگ ایران سعه‌ی صدر بیشتری را شاهد باشیم. اگر واقعاً به‌روزرسانی سیستم امنیتی مد نظر باشد باید خاطرنشان ساخت كه در انتخاب روزش بسیار كج‌سلیقگی شده است و اگر هدف از آن ایجاد فضایی به‌دور از تنش و هیجان برای میراث ایران است كه باید عنوان كرد چنین چیزی خواستِ همه‌ی دوستداران تاریخ و فرهنگ ایران است ولی به‌نظر نمی‌رسد چنین كوشش‌هایی این منظور را برآورده سازند و تنها جا را برای گسترش شایعه‌ها باز می‌كنند. به هر رو، امیدواریم زمانِ چنین كاری تغییر كند.

گزارش کارگاه آموزشی آسیب‌شناسی فعالیت تشکل‌های غیردولتی

 

 

(یزد – 25 شهریور 89)
در گردهم‌آیی دو روزه‌ی تشکل‌های غیردولتی دوستدار میراث فرهنگی سراسر کشور، که به کوشش انجمن‌های «دوستداران و حافظان خشت خام» و «چارسوق کویر» طی روزهای بیست‌وپنجم و بیست‌وششم شهریور در شهرهای یزد و اردکان برگزار شد، در کنار سه همایشِ افتتاحیه، بزرگ‌داشت نودمین زادروز استاد پیرنیا (پدر معماری نوین ایران) و بزرگ‌داشت هزارمین سال سرایش شاهنامه، دو کارگاه و یک هم‌اندیشی نیز ارایه شد. از آن‌جا که تسهیل‌گری و گردانندگی کارگاه «آسیب‌شناسی فعالیت تشکل‌های غیردولتی» بر دوش من گذارده شده بود از نکته‌هایی که طی نشست نوشته بودم گزارش زیر را، برای آگاهی دوستانی که از حضور در گردهم‌آیی باز ماندند، آماده کردم – که امید است به کار آید. گفتنی است که کارگاه دیگر با عنوان «میراث فرهنگی و راه‌های دفاع از آن؛ تجربه‌ها و پیشنهادها» بر دوش دوست گرامی‌ام، دکتر شاهین سپنتا، بود. هم‌اندیشی نیز گفت‌وگویی بود درباره‌ی لزوم و چگونگی تشکیل «شبکه‌ی ملی تشکل‌های غیردولتی دوستدار میراث فرهنگی»، که از آن‌جا که آرنگ و هدفِ گردهم‌آیی به شمار می‌رفت، می‌کوشم در روزهای آتی درباره‌ی آن هم نوشتاری را پیشکشِ یاران گرامی بنمایم.

با احترام
علیرضا افشاری
دبیر انجمن دوستداران میراث فرهنگی افراز (تهران)

«کارگاه آموزشی آسیب‌شناسی فعالیت تشکل‌های غیردولتی» پیش از ظهر روز نخست گردهم‌آیی، پس از همایش افتتاحیه و پیش از کارگاه دیگر، در تالار نشست‌های هتل مشیرالممالک یزد برگزار شد. در این کارگاه که نزدیک به یک ساعت به درازا کشید، نمایندگان 21 تشکل حضور داشتند:
علیرضا صادقی (دبیر انجمن دوستداران و حافظان خشت خام - از یزد – و دبیر شبکه انجمن‌های دوستدار میراث فرهنگی استان یزد که دبیری گردهم‌آیی را هم بر دوش داشت)، مجتبی گهستونی از انجمن دوستداران میراث فرهنگی تاریانا (خوزستان)، دکتر شاهین سپنتا از کانون گسترش فرهنگ ایران بزرگ (اصفهان)، فرهاد رهبری از انجمن بوم آب و آفتاب (خوزستان)، فرهاد طهماسبی از انجمن آسماری (خوزستان)، علیرضا هادیان و سوگل قائمی از انجمن منحل‌شده‌ی کاوه آهنگر همدان – که اکنون ساکن کرج هستند، یاسر موحدفرد از بنیاد فردوسی، امین طباطبایی از خانه‌ی فرهنگ جاودان (فارس)، سیاوش آریا از انجمن دوست‌داران حافظ (فارس)، محمد خیام از انجمن حامیان میراث هزار (کرمان)، نسرین سلطانی از جمعیت زنان مبارزه با آلودگی محیط زیست (اصفهان)، مریم قیم و زینب افضلان از انجمن آفتاب سرخ (خوزستان)، آرش یحیایی از دیده‌بان یادگارهای فرهنگی و طبیعی ایران (تهران)، مهدی جیرودی از انجمن افراز (تهران)، منیژه دباغی از انجمن پالایش و پاسداری زبان فارسی (تهران)، مریم شفیع‌زاده از انجمن پاسداشت مفاخر ایران (تهران)، رضا ملاحسینی از انجمن چارسوق کویر (اردکان یزد)، محسن حاجی‌سعید از شورای تشکل‌های گردشگری یزد، علی یزدانی‌راد از انجمن مهرپادین (مهریز یزد)، حسین جمالی از انجمن حامیان میراث کهن (اردکان یزد)، [گفتنی است در روز دوم گردهم‌آیی سیدمصطفی فاطمی از انجمن دوستداران میراث فرهنگی میبد و علی‌اکبر حدادی از جمعیت یادگار یزد نیز به گروه پیوستند] و خبرنگاران: حسن ظهوری از میراث‌خبر، فاطیما کریمی از خبرگزاری مهر و مریم اطیابی خبرنگار تارنمای خبری هنر نیوز و روزنامه‌های مردم‌سالاری و عصر ایرانیان.

در آغاز نشست، مجتبا گهستونی مهم‌ترین آسیب‌های سازمان‌های مردم‌نهاد را چنین برشمرد: دخالت سازمان‌های دولتی و نداشتن مکان ثابت (هر چند با آشنا داشتن می‌توان از نهادهای دولتی یا شخصی آن را به‌دست آورد). او به موردی هم اشاره کرد که از آسیب‌های سمن‌ها در خوزستان است: نبود اداره‌ی میراث فرهنگی در شهر اهواز.
امین طباطبایی به کمی دانش فنی لازم در انجمن‌ها اشاره کرد و این که آنان تنها بر پایه‌ی عِرق ملی کوشش‌های‌شان را پیش می‌برند و این که سازوکاری برای آموزش در خود انجمن‌ها نیز وجود ندارد. وی حاضران را طرف خطاب قرار داد که «چند کارگاه برای ارتقای سطح انجمن‌شان برگزار کرده‌اند؟».

طباطبایی در دنباله‌ی سخن به فرهنگ عمومی جامعه و عدم تعریف جایگاه انجمن‌ها در آن اشاره کرد و این که معنای منفعت برای حوزه‌ی میراث فرهنگی یعنی چه و چه توقعی از انجمن‌های میراث فرهنگی داشته باشیم؟
استاد فرهاد فخارزاده تهرانی نیز با ورود به بحث گفت: میراث فرهنگی شخصیتی دورنگار دارد وگردشگری کوتاه‌مدت. در واقع، سازمان‌های نچسبک را به هم چسباندند. میراث فرهنگی با محیط زیست هم‌خانواده است.
علیرضا هادیان به دافعه‌ی دولتی اشاره کرد و گفت: عدم اعتماد به دولت از سویی و ندادن بودجه‌ی کافی باعث عدم همکاری می‌شود. هم‌چنین فرهنگ عموم در زمینه‌ی کاری ما پایین است. ما هم باید بتوانیم هم‌چون نهادهای مذهبی خودمان هدایتگر بینش‌مان در جامعه باشیم و دغدغه‌ی میراث را در مردم ایجاد کنیم تا همان‌گونه که برای دین‌شان احساس خطر می‌کنند و زمان و هزینه می‌گذارند به مسایل ملی هم توجه کنند.
زینب افضلان گفت: حمایت دولتی فقط بودجه نیست، بلکه ما باید نگاه‌مان به فرهنگ‌سازی در بخش‌های دولتی هم باشد.
شاهین سپنتا چالش‌های سمن‌ها را چنین برشمرد:
- ترکیب سنی محدود انجمن‌هایی که در حوزه‌ی «سازمان ملی جوانان» هستند. تا جایی که من دقیق شده‌ام انجمن‌های موفق‌ها آنهایی بودند که ترکیب سنی متفاوت داشتند.
- نوع رابطه‌ی سمن‌ها با سازمان‌های دولتی باید تعریف شود. به باور من همکاری باید باشد ولی اتکا، خیر. با توجه به این نکته آنها کمتر آسیب‌پذیر می‌شوند.
- عدم آشنایی خود اعضا با موضوعات و راهبردها، که پس از مدتی تلاش و برخورد با موانع ایجاد سرخوردگی می‌کند.

علیرضا افشاری گفت: درست است که ما در شرایط سخت هستیم و باید این را بپذیریم، اما در همین شرایط است که انجمن‌ها فرصت رشد نیرومندانه را پیدا می‌کنند. به باور من بزرگ‌ترین آسیب ما به نوع نگاه‌مان به انجمن‌ها برمی‌گردد که آیا آنها را به چشم تشکل‌هایی حرفه‌ای می‌بینیم یا آماتوری؟ اگر حرفه‌ای را به معنای جایی که کسب درآمد می‌کند و با نیروهایی حرفه‌ای اداره می‌شود در نظر بگیریم، که در جای خود بسیار پسندیده است، ما را از هدف نخست‌مان که فرهنگ‌سازی است دور می‌کند و به یک شرکت بدل می‌کند. در حالی که آماتوری به معنای انجام دادن ضعیف کار نیست بلکه غیرانتفاعی بودن و از روی علاقه‌مندی کار کردن است، چنان که بسیاری انجمن‌های نیرومند و مؤثر هستند که صفت آماتوری را در نام‌شان دارند. اگر از این زاویه بنگریم می‌توان بر سختی‌ها غلبه کرد و با اتکا به نیروهای کوشا و علاقه‌مند دغدغه‌ی برخی سختی‌ها را نداشت. تجربه‌ای که ما در تهران داریم این‌گونه است که هر چند جا و بودجه دو مشکل بزرگ است ما با بهره‌گیری از دفترهای کاری دوستان یا حتا برپایی نشست‌ها در بوستان‌ها و گرفتن حق‌عضویت و درآمدزایی برنامه‌های گردشگری توانسته‌ایم بر این دو آسیب چیره شویم.
او افزود: موضوع ترکیب سنی و انتقال تجربه‌ها و ریش‌سفیدی در حل اختلاف‌ها هم موضوع بسیار مهمی است که در انجمن افراز، پس از پیمودن فراز و فرودهایی، با تشکیل شورای عالی، که دربرگیرنده‌ی هم‌وندان قدیمی و آنهایی که سن‌شان از مرز 30 سالگی گذشته است، توانسته‌ایم بر این دشواری غلبه کنیم.
افشاری نتیجه‌ی گفت‌وگو تا آن لحظه را چنین جمع‌بندی کرد که: فرهنگ‌سازی، همان‌طور که دوستان اشاره کردند، باید دوسویه باشد؛ یکی در درون انجمن‌مان با جا انداختن آرمان انجمن و باور داشتن هم‌وندان به آن و هم‌چنین آموزش شیوه‌ی مدیریت و کار گروهی و دیگری در بیرون از انجمن با فرهنگ‌سازی در سطوح جامعه و دولت که هم نگاه‌شان به ما به چشم یک یاریگر باشد و هم دغدغه‌های ما را از آنِ خود بدانند و به رسمیت بشناسند و برای رفع آن یاریگرمان باشند.

فرهاد طهماسبی از تجربه‌های انجمنش برای حفظ میراث بومی، به‌ویژه در موضوع آسیب‌های ناشی از ساخت سد کارون 3 و حساسیت‌های قومی در خوزستان، گفت. رضا ملاحسینی هم از کوشش‌های انجمن‌شان گفت و این که با وجود تازه‌کار بودن، چون دلسرد نشدند و به کار و هدف‌شان ایمان داشتند، از سد مشکلات عبور کردند. وی آگاهی و شناخت را دیگر شرط این عبور دانست.
گهستونی دیگر آسیب‌ها را - که بیشتر سویه‌ی دولتی داشت - این‌چنین بیان کرد:
- پست‌های کلیدی دست ناواردان است؛
- نبودِ جایگاه مشورتی انجمن‌ها در سازمان میراث فرهنگی؛
- تبدیل فرصت‌ها به تهدید توسط سازمان‌های دولتی؛
- ترغیب انجمن‌ها به تبدیل شدن به تعاونی از سوی دولتی‌ها با این استدلال‌ که طرح‌ها را سهل‌تر به آنها بسپارند که این آسیب بزرگی است و تزریق پول و بودجه‌های بزرگ می‌تواند به تغییر ماهیت انجمن‌ها و ابزار شدن‌شان بینجامد؛
- وارد کردن انجمن‌ها به حاشیه‌ها و درگیری با نهادهای امنیتی.
طباطبایی به نکته‌ای اشاره کرد: می‌گوییم دخالت‌های دولت نباشد ولی از سوی دیگر خواهان بودجه و حمایت آنها هستیم. طبیعی است آنها در صورت دادن بودجه به ما بر مصرف بودجه‌شان نظارت کنند. پس باید از ورود به این حوزه خودداری کنیم.
مریم اطیابی، خبرگار حوزه‌ی میراث فرهنگی، گفت: انجمن‌ها در میان خودشان هماهنگی ندارند و پیش می‌آید که درباره‌ی یک موضوع نظرهای مشابه وجود ندارد. او پرسید: چرا امروز این تعداد انجمن آمدند؟ هر چند افشاری پاسخ داد «در شرایطِ سخت‌گیری بر انجمن‌ها و کم‌کاری آنها، حضور همین تعداد انجمن هم غنیمت است»، اما این پرسش می‌تواند هم‌چنان مطرح باشد.